Teşekkür ederiz hepiniz farkındayım dediniz bizlerden,sorunlarımızdan, kaygılarımızdan haberdarsınız. Şimdi merak ile bekliyor olacağız hanginiz yarın dehşete düşmüş bir halde öğretmenine, okul müdürüne, milli eğitim müdürüne gidip ilimizde bu kadar farklı gelişen birey varsa sınıfımızda neden bir tane bile yok diye koşacak?

Hanginiz okuduğu, duyduğu, gördüğü karşısında en az kalbi kırık bir veli kadar üzgün ama hala çocuğu için mücadele veren anne baba gibi hırslı bir şekilde haksızlık karşısında isyan edecek?

Hanginiz akranlarından ayrıştırışmış bir okulu ziyaret edecek ve gördüğü sorunları, fiziki mekanı, maddi problemleri kendi çocuğu o okulda okuyormuş gibi çözmeye çalışacak?

Hanginiz farklı gelişen çocukların yasal hakları hakkında bilgi talep edecek kendi okulunun velilerini bu konudan haberdar edecek?

Hanginiz bir okul aile birliği toplantısı planlayıp kaynaştırma uygulamasının bir lütuf değil hak olduğunu ve buna itiraz edenin karşısında kendini bulacağını söyleyecek?

Hanginiz çocuğu, akrabası otizm tanısı almadığı halde bu konuda faaliyet gösteren bir sivil toplum kuruluşuna üye olacak aktif çalışacak?

Hanginiz farklı gelişen bir çocuğun ailesini yemeğe, çaya, kahveye davet edip havadan sudan konuşacak gerçek bir dostluk kurmayı deneyecek? Liste uzar gider…

Merakla bekliyor olacağız mavi tişörtlerinizi katladıktan, balonlarınızı uçurduktan, gözlüklerinizi çıkardıktan, boyalı ellerinizi yıkadıktan sonra sorumluluğunuzu yerine getirmenizi. Lütfen yarın herkes en azından birini yaptıktan sonra #otizmemaviışıkyak etiketi ile paylaşsın.

Şimdi fark etme sırası bizde neyi mi? Sadece #2nisandünyaotizmfarkındalıkgününde bizimle olmadığınızı.